1. |
Distels in het asfalt
02:49
|
|||
Heel het land is zo divers; ontelbare tinten grijs
maar zo nu en dan ontkiemt er wat kleurrijks, eigenwijs.
als een distel in het asfalt, je ziet ze wel eens staan,
hoe ze onverstoord hun gang in de grauwe massa gaan.
Op z’n stekje schiet het wortel en gaat z’n eigen gang,
de dreiging van de winter maakt het voorlopig niet bang.
de distel in het asfalt; onverminderd groeit hij voort,
steen verwordt tot gruis als z’n wortel erdoor boort.
De distel in het asfalt, z’n bloem grijpend naar de zon,
vroeg of laat wordt het bedolven onder lagen van beton,
totdat zijn wortel ondergronds de weg openbreekt,
het teer naar de zijkant duwt en z’n kop naar boven steekt
In de beweging dat de zeis het plantje heeft gerooid,
zijn al zijn zaden in het wilde weg gestrooid
storm wordt geoogst omdat onrust is gezaaid
nieuwe stekjes verrijzen waar te lang niet is gemaaid.
jonge scheuten ontstaan waar men gier heeft laten knoeien
een nieuwe generatie vrijplaatsen zal er bloeien
distels in het asfalt!
|
||||
2. |
Look us now
02:11
|
|||
Soon the world will collapse and the only thing that will be
is a picture of you or me
Do you really think the future will be, chained or free
the faces of people who watched the world go down, go down
And the people who just wanted to look pretty
they were to ignorant to see, when they killed the beauty of the earth
The pictures left from you, they’re not the stories of hope
only empty faces, when the nature has been gone
Look us now
we are a fake image, a rejection to heal the ground
Look us now
were the ones who forgot to see each other as one
Soon the world will collapse and the only thing left
is to make pictures of change
|
||||
3. |
Ondergronds
03:18
|
|||
Opgegroeid, ondergronds,
Tussen roet en antraciet.
In de schaduw, van het schachtbok,
Zonnestralen kende zei niet.
Het had heel wat voeten in de aarde
En ze verbleef op losse grond.
Kon niet langer blijven staan
Op iets dat op instorten stond.
Het eerste licht in haar gezicht,
Brandde alle wanhoop weg.
Eindelijk vond zei haar plek,
Haar energie kende geen gebrek.
Op de tast zette zei koers,
Vond haar innerlijk kompas.
Als het schijnsel van haar ziel;
Gereflecteerd op gebroken glas.
Het uitzicht, ontnomen,
Het pad ligt bezaaid met kolengruis.
Iedereen kan, ontkomen,
Aan wat aan zijn wortels huist.
Zolang uit platgetrapt onkruid
Nieuwe spranken spruiten.
Tot het eind eigengereid,
Langs de weg determinuchterheid
Neem geen genoegen, met de restjes,
Zit niet langer bij de pakken neer.
Durf het onmogelijke te dromen
En leef net dat beetje meer.
Want het brandt in haar,
Dit vuur is nog niet geblust.
Deze gloed is niet te doven,
De warmtebron van levenslust.
Verbrandt alles achter jou,
Het gemoed wordt niet gesust.
Het zal jou toekomst niet beroven
Dit leven is nog niet verprutst.
|
||||
4. |
Tijd
02:18
|
|||
Je kan het niet delen, kan het niet geven.
Niemand weet precies hoeveel men ervan heeft in z’n leven.
Er is altijd te weinig omdat men het niet bezitten kan
als dat alles het niet is, wat is het dan?
Misschien is het antwoord onbelangrijk op deze vraag
en gaat het erom wat je ermee doet vandaag
hoe, en vooral met wie je het doorbrengt
dus ga er vast vanuit; het is later dan je denkt!
Vergeefs wordt met veel moeite wat extra’s gespaard,
Om later te beseffen dat het niet kan worden bewaard.
In een wereldwijd web raken we lijzig verstrikt,
Hebben de wijzers van de klok of wij zelf het vertikt?
Mijzelf weerloos gemaakt door alles te besteden,
En daardoor mijn eigen ritme bestreden.
Geen tijd voor mijn vrienden en ook niet meer voor jou,
Niet voor mijzelf alleen het uurwerk blijf ik trouw.
Tik tik tik, het is later dan je denkt!
|
||||
5. |
Kalt gehabt
03:17
|
|||
Zu oft hab ich es kalt gehabt
Hagel und regen, Minus in der Nacht
Zu oft hab ich es kalt gehabt
Die Matrasse klam, die Decke zu kurz
Zu oft hab ich es kalt gehabt
Risse im Fenster, Wind in der Nacht
Zu oft hab ich es kalt gehabt
Das Feuer aus, kein Holz mehr da
Mein Herz ist so kalt wie Stein
und damit schmeiße ich Scheiben ein.
Der Schmerz bleibt in einer Welt
Wo ihr Verzweiflung Depresivitat nennt
Der Schmerz bleibt in einer Welt
Wo ihr Trauer nicht als was positives kennt
|
||||
6. |
Volk is wolk
04:02
|
|||
Wat is dat, wij het volk?
wat is wij? bestaat dat, het volk?
Als ik aan volk denk
als ik het volk omschrijven zal
dan zeg ik
volk is wolk
Net als wolken
veranderen volken
ze reizen en nemen mee
laten achter en blijven
Net als wolken
veranderen volken
ze maken figuren
groot, klein, hoog en laag
Net als wolken
veranderen volken
van samenstelling
en nemen nieuwe kleuren aan
Net als wolken
zijn de volken
hebben regen en sneeuw in zich
of laten de zon erdoor
Dus waarom zien we
ons niet als wolken
dan is er geen wij
en dus ook geen zij
Wij zijn allen van de lucht
we verstrooien ons en reflecteren
dat zal altijd zo divers blijven
dus waarom met elkaar wedijveren
Dus mijn, wij het volk
gehoorzaamend en luisterend naar het van boven
kijk eens, daarover heen en nog verder omhoog
want daar boven, staat een wolk
|
Sprank Netherlands
Sprank ~ subversief folk-trio dat zijn oorsprong vind in het Gelderse landschap. Lijkt het best te gedijen in knusse woonkamers en gezellige eetcafe’tjes. Ontspruit zijn spinsels op een willekeurige straathoek door klezmer getinte walsjes met kritische redes door het gemoed te laten dansen… ... more
Streaming and Download help
Sprank recommends:
If you like Sprank, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp